علمدار بصیر: ساده نباش، چه قدر تو ساده ای، آدمی به سادگی و ... تو ندیدم. سادگی، روزگاری صفتی شایسته و نماد صداقت بود اما خیلی ها این روزا معتقدند سادگی دیگه کارایی نداره در نقطه مقابل باید راه راه، پیچ پیچی یا خط خطی بود! البته این نظر اوناست که هر کسی هفت خط باشد به بالاترین درجه در این زمینه دست یافته است اما باز هم در همین دنیای زرنگ ها و تیز و بزها نمی دانم چه سری است که همه دنبال آدم های صاف و ساده می گردند. حتی برخی روی شیشه های مغازه هایشان اعلان نصب می کنند که به یک کارگر ساده یا یک شاگرد ساده نیازمندیم.اما با وجود بیکاری فراگیر و نیاز آحاد جامعه به شغل معلوم نیست چرا این اعلان ها چند ماه چند ماه روی شیشه می ماند، شاید چون دیگر سادگی صفت خوبی نیست بنابراین هیچ کس هر چند ساده هم باشد حاضر نیست انگ سادگی به پیشانی اش بخورد!